اسیدهای چرب امگا-۳ و بهبودی زخم در دیابت

سابقه و هدف: اسیدهای چرب امگا-3, یکی از چربی های بدن انسان می باشد که به فراوانی در ماهی یا روغن ماهی وجود دارد و دارای اثرات بالقوه فراوانی در تعدیل بیماری های مختلف، خصوصاً بیماری دیابت قندی است. نارسایی ترمیم زخم یکی از شایع ترین عوارض مزمن بیماری دیابت است، که عوامل مختلفی در پیدایش این نارسایی نقش دارند. با توجه به اثرات ضدالتهابی و عروقی که برای روغن ماهی مطرح است, این روغن ممکن است بسیاری از مکانیسم های بالقوه ای را که در ترمیم زخم نقش دارند, تعدیل نموده و بهبودی زخم را تسریع نماید. هدف پژوهش حاضر، بررسی نتایج حاصل از اثر مصرف اسیدهای چرب غیراشباعی بر روی ترمیم زخم خصوصاً ترمیم زخم دیابتی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تعدادی از مقالات را که در ارتباط با نقش اسیدهای چرب امگا-3 در ترمیم زخم می باشد, بررسی شده و در برخی موارد نتایج آن ها با نتایج به دست آمده از اسیدهای چرب امگا-6 مقایسه شده است. یافته ها: ما مشاهده نمودیم که: 1- اثر مثبت اسیدهای چرب امگا-3 ( روغن ماهی) در ترمیم زخم دیابتی خیلی بیشتر از اثر اسیدهای چرب امگا-6 است؛ 2- روغن ماهی در حالت دیابت مزمن اثر آن روی ترمیم زخم کاهش پیدا می کند؛ 3- در حالت دیابت مزمن اثر مصرف موضعی آن خیلی بیشتر از اثر مصرف سیستمیک است؛ 4- اسیدهای چرب امگا –3، نه تنها در درمان زخم دیابت مؤثر هستند بلکه در درمان زخم های دیگر از قبیل زخم معده, زخم روده, زخم کولون و زخم های سوختگی نیز مؤثر هستند؛ 5 – اکثر مطالعات بر روی حیوان های آزمایشگاهی ( نه بیماران) انجام شده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق, روغن ماهی ممکن است جزء دسته جدیدی از داروها و مواد باشد که در درمان زخم ها خصوصاً زخم دیابتی مفید است. برای تعیین مکانیسم دقیق عملکرد آن احتیاج به پژوهش های بیشتری است.